Amfora biedt handvatten om te praten over het levenseinde
Januari 2015. Vanuit haar jarenlange ervaring als freelancejournalist groeit bij Hilde Ingels het idee om mensen wiens leven op zijn einde loopt, via een interview op verhaal te laten komen. Isabelle Desmidt, creatieveling in woord en beeld, springt mee op de kar om deze verhalen artistiek vorm te geven. Zo ontstaat Amfora vzw, als kosteloos aanbod voor wie zijn verhaal wil nalaten. Hilde nodigt mensen uit om terug te blikken op hun leven en vooruit te kijken naar het afscheid, Isabelle verwerkt de tekst o.a. kalligrafisch tot een handgemaakt boekje met bijpassende doos. Dit tastbaar gemaakte verhaal nodigt uit om in gesprek te gaan en zorgt voor verbinding met de naasten, over de dood heen.
Amfoor
De kruik met twee oren – de amfoor – is de bewaarplek van kostbaar goed: olie, graan of wijn. De amfoor in het logo staat symbool voor iemands kostbare levensverhaal dat in een interview naar boven komt en in een tastbare vorm wordt doorgeven. Of het nu maar 18 of bijna 100 geleefde jaren zijn, ieder verhaal is de moeite waard om verteld te worden. Dankzij het enthousiasme van een aantal palliatieve teams, waaronder het netwerk palliatieve zorg Gent-Eeklo, breidde de Amforawerking sinds 2015 geleidelijk uit naar Oost- en West-Vlaanderen om uiteindelijk over heel Vlaanderen uit te deinen.
Vorming
De appreciatie voor de eindelevensgesprekken, verwerkt in een boekje, is groot. Zowel bij zieken, ouderen en hun naasten als bij zorgverleners en vrijwilligers. De nood aan dit soort gesprekken groeit. Daarom schakelt Amfora in 2019 een versnelling hoger en zet het onder de naam Afscheid dat verbindt in op vorming. Professionals en vrijwilligers uit ziekenhuizen, netwerken palliatieve zorg, ouderenzorg, voorzieningen voor mensen met een beperking en psychiatrische ziekenhuizen leren in een vierdaagse training hoe ze als interviewer een eindelevensgesprek kunnen voeren en uitwerken. Zo geraakt de Amfora-expertise op de werkvloer verankerd in de zorg. Teams krijgen handvatten om de vierde pijler van de palliatieve zorg – de spirituele en existentiële dimensie – concreet te maken in hun zorg. Niet enkel voor de persoon zelf, maar ook voor de naasten én ook voor de zorgverlener verhoogt dit aanbod de kwaliteit van leven en van werken.